Emekli Ahmet Ay, su kabağını sanata dönüştürüyor

SEYFİ ÇELİKKAYA

İstanbul’da Rum ve Ermeni ustaların yanında çalışıp, el sanatları, tarihi ahşap yapıtların üretimi ile Osmanlı köşk ve saraylarının onarımlarında çalışan 62 yaşındaki Ahmet Ay, emekli olduktan sonra yerleştiği memleketi Kırşehir’in Çiçekdağı ilçesindeki konutunun bahçesinde kurduğu atölyede, su kabağı ve ahşap malzemeyi sanata dönüştürüyor.

Ahmet Ay, 12 yıl evvel emekli olduktan sonra Kırşehir’in Çiçekdağı ilçesindeki konutunun bahçesine, kurduğu atölyesinde, gönül verdiği ahşap sanatının yanında bahçesinde yetiştirdiği su kabağını sanata dönüştürüp, kabak kemani ve çeşitli süs eşyaları yapıyor. Sanatçı, gürgen, meşe, dişbudak, kayın, çam, köknar, şimşir, kavak ve söğüt başta olmak üzere her türlü ağaçtan Osmanlı zarafetini yansıtan köşk ve konak maketleri, rahleler, padişahların kullandığı sandıklar, bastonlar, kağnı ve at otomobilleri, kabak kemani üzere eşyalar üretiyor, taleplere yetişmeye çalışıyor.

“AHŞAPTA AÇTIM GÖZÜMÜ, AHŞAPLA KAPIYORUM ARTIK”

2022 yılında Ankara’da girdiği imtihan sonrasında ‘Devlet sanatçısı’ unvanını da alan sanatçı Ahmet Ay, şöyle konuştu:

“Evimin bahçesine ufak bir atölye yaptım. Burada el sanatları yapıyorum. Ormandan çıkan ağacı göz önüne alın, ne olursa onu yapıyorum, elim bu işlere yatkın. Oyma yapıyorum, ahşap torna yapıyorum, sandık yapıyorum, maket mesken yapıyorum, gemi yapıyorum, kağanı yapıyorum, at arabası yapıyorum. Keman yapıyorum, kabak kemanı. Kabakları da kendim yetiştiriyorum birebir vakitte burada bahçede. Su kabağından Kabak kemaninin yanı sıra lamba yapıyorum, abajur yapıyorum. Daha modellerim var başımda, onları geliştiriyorum.”

“BEN BİR KÜLTÜR HİZMETİ VERİYORUM”

Küçük kürenin altına bir aslan ayağı yapıp, kenarına da bir bayrak diktikten sonra altına da Neşet Ertaş’ın “Ah palavra dünya” kelamını yazacağını anlatan sanatçı Ay, çöpe atılan bir kemanının da kendisine tamir için getirildiğini, tamiri bitince sergileyeceğini vurguladı. Günde iki tane keman yapabildiğin bildiren Ay, açıklamasını şöyle sürdürdü:

“Günlük iki tane rahat biçiyorum, kabağın kurumasını bekliyorum. Kurumuş kabak, hazır klavyeyi yapıyorum, bu klavyeyi yapıyorum, iki ay, üç ay öncesinden, buraya asıyorum. Ahşap da ağaçta çalışma varsa kullanmıyorum. Kabağa monte ediyorum. İç Anadolu’da bunun birinci imalcisi benim. Bayburt’a da Artvin’e de Diyarbakır’a gönderdim, birçok yere gönderdim. Fiyatı bin liradan başlıyor üç bin liraya kadar yapıyorum. Kaliteye nazaran fiyatı değişir. Ben bir kültür hizmeti veriyorum. Bunu da tıpkı vakitte Orta Anadolu yani İç Anadolu’ya yaygınlaştırmaya çalışıyorum. Bu bir Türkmen enstrümanıdır. Bir kültürdür efendim. Dört yüz yıllık geçmişi var bunun Türkiye’de. Bunun ana vatanı Türkmenistan, Türkmenistan’dan geldi bu Kabak Kemani olarak ve Azerbaycan’da İran’da kullanıldı. Türkiye’ye girdi bu. Türkiye’de de Osmanlı’nın son devirlerinde bu Orta Anadolu’dayken Ege’ye kaydı. Ege’den de bu İspanya’ya gitti, Avusturya’ya gitti. Oradan da keman olarak döndü. Yani çene altı kemanı olarak döndü. Şu elimdeki kemanın asıl kaynağı bundan geliyor, kabak kemaniden.”